Kansainvälisen aseistakieltäytyjäpäivän 15.5. teema on vuonna 2021 Turkin aseistakieltäytyjien asema. Lue alla oleva vetoomus, kopioi se ja lähetä sähköpostitse Turkin suurlähetystölle Helsingissä: embassy.helsinki@mfa.gov.tr
Kirje alla myös englanniksi ja turkiksi. Vaihda kirjainten N.N. paikalle oma nimesi.
---
Arvoisa suurlähettiläs Mehmet Vakur Erkul,
Kirjoitan tämän viestin koskien aseistakieltäytyjien tilannetta Turkissa, ja kehotan Turkin hallitusta lopettamaan aseistakieltäytyjien rankaisemisen ja tunnustamaan heidän oikeutensa kieltäytyä asepalveluksesta vakaumuksensa perusteella.
Turkki on Euroopan neuvoston ainoa jäsenvaltio joka ei ole tunnustanut oikeutta asepalveluksesta kieltäytymiseen. Aseistakieltäytyjiä vainotaan jatkuvilla pidätysmääräyksillä; - toistuvat syytteet, sakot ja vankeusrangaistukset merkitsee heidän syrjäyttämistään sosiaalisesta, kulttuurisesta ja taloudellisesta elämästä. Euroopan ihmisoikeustuomioistuin kuvaa tätä tilannetta “siviilikuolemaksi”.
Euroopan ihmisoikeustuomioistuin on tuominnut Turkin useita kertoja aseistakieltäytyjien oikeuksien rikkomisesta. Tapauksessa Ülke-ryhmä vs Turkki Euroopan ihmisoikeustuomioistuin havaitsi Euroopan ihmisoikeussopimukseen kirjattujen artiklojen 3 (kidutuksen sekä epäinhimillisen ja halventavan kohtelun kielto), artiklan 9 (oikeus ajatuksen, omantunnon ja uskonnon vapauteen) ja artiklan 6 (oikeus oikeudenmukaiseen oikeudenkäyntiin) rikkomista.
Valitettavasti Turkki ei ole ryhtynyt toimiin näiden oikeuksien loukkausten lopettamiseksi ja jatkaa edelleen aseistakieltäytyjien rankaisemista.
Edistyksen puutetta on korostanut myös Euroopan neuvoston ministerikomitea, joka on valvonut Turkkia Euroopan ihmisoikeustuomioistuimen tuomioiden täytäntöönpanossa vuodesta 2007 Ülke vastaan Turkki -tuomion jälkeen. Ministerikomitea toisti 4. heinäkuuta 2020 tekemässään päätöksessä Turkille esittämänsä kehotuksen lopettaa aseistakieltäytyjien tuomitseminen ja ryhtyä tarvittaviin toimenpiteisiin Euroopan ihmisoikeustuomioistuimen tuomioiden ratkaisemiseksi. Ministerikomitea pyysi Turkkia toimittamaan toimintasuunnitelman Euroopan ihmisoikeustuomioistuimen käsittelyyn ennen 21. kesäkuuta 2021.
Asepalveluksesta kieltäytyminen on taattu myös Turkin hyväksymässä kansalais- ja poliittisia oikeuksia koskevan kansainvälisen yleissopimuksen 18. artiklassa. YK:n ihmisoikeuskomitea tunnusti tammikuussa 2007 tekemässään päätöksessä oikeuden aseistakieltäytymiseen, joka sisältyy ajatuksen-, omantunnon- ja uskonnonvapauteen, kuten ICCPR:n 18 artiklassa taataan. Täten Turkin velvollisuus on muuttaa lainsäädäntöään aseistakieltäytymisen suhteen.
Kehotan Turkin hallitusta harkitsemaan kansainvälisen oikeuden mukaisia velvoitteitaan, jotka ovat Turkin perustuslain 90. artiklan mukaisesti perusoikeuksiin ja -vapauksiin liittyvissä kysymyksissä kansallisen lainsäädännön yläpuolella, ja lopettamaan aseistakieltäytyjien rankaisemisen. Kehotan myös Turkin hallitusta ryhtymään tarvittaviin toimiin tunnistaakseen oikeuden aseistakieltäytymiseen välittömästi ja toimittamaan toimintasuunnitelman Euroopan ihmisoikeustuomioistuimen käsittelyyn ennen 21. kesäkuuta 2021, kuten Euroopan neuvoston ministerikomitea pyytää.
Ystävällisin terveisin
N.N.
---
Dear Ambassador Mehmet Vakur Erkul,
I’m writing this email regarding the situation of conscientious objectors in Turkey, and to urge the Turkish Government to stop prosecuting conscientious objectors and recognise their right to refuse to serve in the military due to their convictions.
Turkey is the only member state within the Council of Europe who has not recognised the right to conscientious objection to military service. Conscientious objectors face a life-time persecution with continuous arrest warrants; repeated prosecutions, including fines and imprisonment, which amount to their exclusion from social, cultural and economic life -a situationdescribed as “civil death” by the European Court of Human Rights (ECtHR).
The ECtHR has convicted Turkey of violating the rights of conscientious objectors multiple times. In its judgements, represented under Ülke group v. Turkey, the ECtHR found violations of Article 3, the prohibition of torture, inhuman and degrading treatment; Article 9, the right to freedom of thought, conscience and religion and; Article 6, the right to fair trial enshrined in the European Convention on Human Rights.
Unfortunately, Turkey hasn’t taken any steps to stop these rights violations and continue to prosecute conscientious objectors.
This lack of progress has also been highlighted by the Committee of Ministers of the Council of Europe, which monitors Turkey regarding the implementation of the ECtHR judgements since 2007 following the Ülke v Turkey judgement. In its decision on 4thJune 2020 (CM/Del/Dec(2020)1377/H46-40), the Committee of Ministers repeated their call to Turkey to stop prosecuting conscientious objectors and take the necessary measures to address the judgements of the ECtHR.The Committee of Ministers asked Turkey to submit an action plan with concrete steps addressing the ECtHR findings before21stJune 2021.
Conscientious objection to military service has also been guaranteed by Article 18 of the International Covenant on Civil and Political Rights, which Turkey is party to. In a decision from January 2007, the United Nations Human Rights Committeerecognised the right to conscientious objection inherent tothe right to freedom of thought, conscience, and religion, as guaranteed by Article 18 ICCPR. It’s, therefore, Turkey’s obligation to make legislation recognising the right to conscientious objection.
I urge the Turkish Government to consider its obligations under the international law, which is above the domestic law regarding the issues related tofundamentalrightsand libertiesaccording to Article 90 of the Turkish Constitution, and stop prosecuting conscientious objectors.I also urge the Turkish Government to take the necessary steps recognising the right to conscientious objection immediately and submit an action with concrete steps addressing the ECtHR findings before 21stJune 2021 as asked by the Committee of Ministers of the Council of Europe.
Sincerely,
N.N.
---
Sayın Büyükelçi Mehmet Vakur Erkul,
Bu e-postayı Türkiye'deki vicdani retçilerin durumuyla ilgili olarak yazıyorum. Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti'ne vicdani ret yargılamalarının sonlandırılması, inanç ve kanaatlerinden dolayı askerlik yapmayı reddeden vicdani retçilerin haklarının tanınması için çağrıda bulunuyorum.
Türkiye, Avrupa Konseyi ülkeleri arasında vicdani ret hakkını tanımayan tek ülkedir. Vicdani retçiler, birbirini takip eden tutuklamalar ve yargılamalar ile ağır bir baskı sürecine maruz bırakılmaktalar; sürekli tekrar eden para cezaları ve hapis cezaları ile sosyal, kültürel ve ekonomik yaşamdan dışlanmaktalar, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM)’nin tabiri ile “sivil ölüm”e maruz bırakılmaktalar.
Türkiye, vicdani retçi vatandaşlarının haklarını ihlal etmekten AİHM tarafından defalarca mahkum edilmiştir. AİHM, ‘Ülke grup kararları’ olarak temsil edilen Türkiye’deki vicdani retçilere dair kararlarında, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 3. Madde’sinin (işkence yasağı, insanlık dışı ve aşağılayıcı muamele yasağı); 9. Madde’sinin (düşünce, vicdan ve din özgürlüğü hakkı) ve; 6. Madde’sinin (adil yargılanma) ihlal edildiği sonucuna varmıştır.
Maalesef Türkiye, bu süreçte vicdani retçilerin hak ihlallerini durdurmak adına herhangi bir adım atmamıştır.
Bu durum, Ülke v Türkiye kararının ardından 2007 yılından bu yana Türkiye'yi AİHM kararlarının uygulanmasına ilişkin olarak izleyen Avrupa Konseyi Bakanlar Komitesi tarafından da vurgulanmıştır. Bakanlar Komitesi, 4 Haziran 2020 tarihli kararında (CM / Del / Dec (2020) 1377 / H46-40), Türkiye'ye, vicdani ret yargılamalarının durdurulması ve AİHM kararları doğrultusunda vicdani retçilerin hak ihlallerinin sonlandırılması için gerekli adımların atılması yolundaki çağrısını yinelemiştir. Bakanlar Komitesi, Türkiye'den AİHM kararlarının işaret ettiği hakihlallerini sonlandıracak somut adımları içeren bir eylem planını 21 Haziran 2021'den önce Bakanlar Komitesi’ne sunmasını istemiştir.
Askerlik hizmetine vicdani ret, Türkiye'nin taraf olduğu Birleşmiş Milletler Uluslararası Medeni ve Siyasi Haklar Sözleşmesi'nin (UMSHS) 18. Maddesi ile de güvence altına alınmıştır. Ocak 2007 tarihli bir kararla Birleşmiş Milletler İnsan Hakları Komitesi, vicdani ret hakkını, UMSHS 18. Madde’si ile düşünce, vicdan ve din özgürlüğü hakkı kapsamında değerlendirmiş ve güvencealtına almıştır. Bu nedenle Türkiye’nin vicdani ret hakkını tanıyacak, vicdani retçilerin hak ihlallerini sonlandıracak yasal adımları atma yükümlülüğü vardır.
Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın 90. maddesine göre temel hak ve özgürlüklerle ilgili konularda uluslararası hukuk iç hukukun üstündedir. Bütün bunları dikkate alarak, Türkiye Cumhuriyeti Hükümetine, uluslararası hukuktan kaynaklanan yükümlülüklerini hatırlatıyor, vicdani retçilerin hak ihlallerini sonlandırması ve vicdani retçilerin haklarını tanıyacak gerekli adımları en kısa sürede atması için çağrıda bulunuyorum. Ayrıca, Hükümete, Avrupa Konseyi Bakanlar Komitesi'nin istediği şekilde 21 Haziran 2021'den önce AİHM kararlarında belirtilen hak ihlallerini sonlandıracak somut adımları içeren bir eylem planı sunma yükümlülüğünü de hatırlatıyorum.
Saygılarımla,
N.N.